Ο Δημήτρης Πολυχρονόπουλος είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός του Ε.Μ.Πολυτεχνείου. Εκπόνησε τη Διδακτορική του διατριβή στη Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ (2002). Έχει διδάξει σε προπτυχιακά μαθήματα, στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ και στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Σήμερα διδάσκει μαθήματα Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού (2ο και 5ο έτος) και Φωτογραφικής Σύνθεσης (4ο έτος) στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, στη βαθμίδα του Καθηγητή. Το διάστημα 2018-2020 εκλέχθηκε Αν. Πρόεδρος του Τμήματος. Από το 2020 έως και σήμερα είναι Πρόεδρος του Τμήματος. Έχει συμμετάσχει και συντονίσει ελληνικά και διεθνή ερευνητικά προγράμματα και συνέδρια, με βασικό προσανατολισμό το σχεδιασμό του δημόσιου και αστικού χώρου. Ήταν συντονιστής του προγράμματος ERASMUS (από το 2008-2015) και ERASMUS PLACEMENT (από το 2013-15) του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΔΠΘ. Το διάστημα 2008 – 2012 συντόνισε και δίδαξε στο διεθνές ΘΕΡΙΝΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ στη Θάσο, με θέμα «Διαδραστικά περιβάλλοντα και Αρχιτεκτονική» που αφορά σε πολλαπλές προσεγγίσεις της αρχιτεκτονικής με συμβολές από το χώρο της τέχνης, της φιλοσοφίας και των κοινωνικών θεωριών. Από το 1998 μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε ένα μεγάλο αριθμό Πανελλήνιων και Ευρωπαϊκών Αρχιτεκτονικών Διαγωνισμών ιδεών, στους οποίους έχει λάβει βραβεία και διακρίσεις ενώ έχει συμμετάσχει σε 22 εκθέσεις αρχιτεκτονικής.
Η Αναστασία Καπανδρίτη σπούδασε αρχιτέκτων μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή του Α.Π.Θ. και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών, του ίδιου Πανεπιστημίου, στην Προστασία, Συντήρηση και Αποκατάσταση αρχιτεκτονικών μνημείων. Το 2013 ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα Η εκκλησιαστική λιθογλυπτική στα Επτάνησα (τέλη 16ου-αρχές 20ου αι.). Σήμερα, είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, με γνωστικό αντικείμενο: «Θεωρία Αρχιτεκτονικής, Μορφολογίας και Αποκαταστάσεις Μνημείων». Διδάσκει τα μαθήματα: Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής: Δύση (9ος -19ος αι.) και 20ός – 21ος αιώνας, Τεκμηρίωση και Αποκατάσταση – Επανάχρηση Επανασχεδιασμού και Αναβίωσης Ιστορικών Κτιρίων και Συνόλων (I και II). Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα, με αντικείμενο την καταγραφή έργων λιθογλυπτικής στις Κυκλάδες, την τεκμηρίωση – αποκατάσταση μνημείων διαφόρων εποχών, από την κλασική αρχαιότητα έως τους νεότερους χρόνους (α. αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας, β. αρχαίο θέατρο Φιλίππων, γ. καπναποθήκης Εθνικού Οργανισμού Καπνού, Καβάλα) και την ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων (πρόγραμμα 70 αρχαιολογικών χώρων στην Ελλάδα). Στο διάστημα 2000-2020, ως μόνιμη υπάλληλος στο Υπουργείο Πολιτισμού, συμμετείχε στη σύνταξη (42) εγκεκριμένων μελετών στερέωσης και αποκατάστασης, στην επίβλεψη έκτακτων αναστηλωτικών έργων σε αρχαιολογικούς χώρους και την αποκατάσταση- επανάχρηση και ανάδειξη μνημείων και μνημειακών συνόλων, ενταγμένων σε ευρωπαϊκά προγράμματα (Γ΄ Κ.Π.Σ., Ε.Σ.Π.Α.), με κυριότερα: τον αρχαιολογικό χώρο της μεσοβυζαντινής Μονής Ζυγού, τον αρχαιολογικό χώρο των μεσαιωνικών Σιδηροκαυσίων και το παλαιό μετοχιακό συγκρότημα της Μονής Αγ. Παντελεήμονος στα Νέα Φλογητά (σήμερα: Κέντρο Βυζαντινού Πολιτισμού Χαλκιδικής). Τέλος, συμμετείχε σε συνέδρια και ημερίδες με ατομικές και ομαδικές ανακοινώσεις και έχει δημοσιεύσει επιστημονικές εργασίες σε : α. έξι (6) αυτοτελή βιβλία – συλλογικούς τόμους, β. είκοσι πέντε (25) πρακτικά διεθνών και εθνικών συνεδρίων και επιστημονικών συναντήσεων, γ. τρία (3) επιστημονικά, ελληνικά και διεθνή περιοδικά και δ. τρία (3) ενημερωτικά δελτία αρχαιολογικών χώρων.
Η Αικατερίνη Ριτζούλη είναι αρχιτέκτων μηχανικός Α.Π.Θ., αναστηλώτρια (PhD, MSc Α.Π.Θ.) και ιστορικός (Δ.Π.Θ.), επίκουρη καθηγήτρια του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Δ.Π.Θ. με γνωστικό αντικείμενο: «Ιστορία και Θεωρία της Αρχιτεκτονικής – Αρχιτεκτονική Μορφολογία – Αποκαταστάσεις». Διδάσκει τα μαθήματα Τεκμηρίωση, αποκατάσταση και επανάχρηση ιστορικών κτιρίων και συνόλων (Ι και ΙΙ), Προστασία, ανάλυση και τεκμηρίωση ιστορικών οικιστικών συνόλων, Ιστορία Αρχιτεκτονικής Ι: Από την προϊστορία μέχρι και τη μεταβυζαντινή εποχή, Θεωρία της Αρχιτεκτονικής, και Συγγραφή ερευνητικών δοκιμίων: Αρχές, μεθοδολογία και πρακτική. Έχει συγγράψει 2 μονογραφίες και 1 βιβλίο στους τομείς της ιστορίας της αρχιτεκτονικής και της προστασίας ιστορικών κτιρίων και συνόλων: (2021 Ριτζούλη, Εισαγωγή στη βιομηχανική κληρονομιά της Δυτικής Θράκης, 2020 Ριτζούλη, Σαντορίνη 1204-1956: η Ιστορία της Αρχιτεκτονικής, 2015 Παλυβού και Ριτζούλη, Μικρής κλίμακας αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις σε παραδοσιακούς οικισμούς της Σαντορίνης). Το λοιπό συγγραφικό και ερευνητικό της έργο έχει δημοσιευτεί σε πολυάριθμα Πρακτικά εθνικών και διεθνών Συνεδρίων, σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά, καθώς και στους τόμους του πολυετούς ερευνητικού προγράμματος ΘΑΛΗΣ, με τίτλο: «Νησιωτικοί πολιτισμοί σε διαχρονική προοπτική: η περίπτωση της Θηρασιάς». Έχει συμμετάσχει στη μελέτη και επίβλεψη πολυάριθμων έργων αποκατάστασης ιστορικών κτιρίων στη Θράκη ως αν. προϊσταμένη Διεύθυνσης της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Το 2019 διετέλεσε επικεφαλής στην ένταξη της «Λιθοξοϊκής τέχνης των Μεταξάδων Έβρου» στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας, ενώ έχει συμμετάσχει σε δράσεις εκπαίδευσης εκπαιδευτών για τη διαφύλαξη ζώσας πολιτιστικής κληρονομιάς και βιώσιμης ανάπτυξης υπό την αιγίδα της UNESCO. Τέλος, έχει συμμετάσχει στη διοργάνωση εργαστηρίων αναβίωσης παραδοσιακών οικοδομικών τεχνών στη Σαντορίνη και δύο Συνεδρίων για την προστασία της αρχιτεκτονικής και βιομηχανικής κληρονομιάς στην Ξάνθη (2015, 2018).
Η Μαρία-Αλεξάνδρα Κ. Γρηγοριάδου είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πολεοδομικού και Αστικού Σχεδιασμού στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΔΠΘ και διδάσκει μαθήματα αρχιτεκτονικού και αστικού σχεδιασμού και σχεδιασμού του δημόσιου χώρου και του τοπίου. Διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Εικαστικές Τέχνες» της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων στη θεματική «Τέχνη και Δημόσιος Χώρος». Είναι κάτοχος BA (Hons), Kingston University, London, UK και Διπλ. Αρχιτέκτων Μηχανικός ΔΠΘ. Έχει εκπονήσει τη Διδακτορική της Διατριβή στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΔΠΘ με αντικείμενο τη σχέση του δομημένου περιβάλλοντος με το έδαφος και το τοπίο. Από το 2008 διδάσκει με αυτοδύναμη διδασκαλία ως συμβασιούχος Λέκτορας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΔΠΘ, ενώ το 2018 εκλέχθηκε στη βαθμίδα του Επικ. Καθηγητή σε αντικείμενα Πολεοδομικού και Αστικού Σχεδιασμού. Έχει λάβει μέρος σε διεθνείς και πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς στους οποίους έχει αποσπάσει σειρά διακρίσεων, μεταξύ των οποίων 3 (τρία) Πρώτα Βραβεία. Με το αρχιτεκτονικό της έργο έχει συμμετάσχει σε δεκαοκτώ (18) εκθέσεις αρχιτεκτονικής. Είναι συντονίστρια (departmental coordinator) του προγράμματος κινητικότητας Erasmus+ του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών.
Ο Δημήτρης Γιουζέπας είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός Α.Π.Θ. (2001),κάτοχος Μ.Δ.Ε. στην Αρχιτεκτονική Τοπίου Α.Π.Θ. (2005), και Διδάκτορας Α.Π.Θ. (2017). Το 2020 εκλέχθηκε Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Δ.Π.Θ. με γνωστικό αντικείμενο «Ψηφιακές Αρχιτεκτονικές Αναπαραστάσεις και Νέες Τεχνολογίες» και διδάσκει «Ψηφιακές Αναπαραστάσεις» και «Νέα Μέσα στην Αρχιτεκτονική». Στο παρελθόν έχει διδάξει «Αστικό Σχεδιασμό» στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Δ.Π.Θ., «Αναπαραστάσεις» στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ. και «Σκηνογραφία» στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Είναι ενεργός επαγγελματικά από το 2001 και έχει σχεδιάσει πλήθος ιδιωτικών και δημόσιων έργων, ενώ έχει διακριθεί σε αρκετούς πανελλήνιους και διεθνείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς (2 πρώτα βραβεία, 1 δεύτερο βραβείο, 1 τρίτο βραβείο και 4 επαίνους ή εξαγορές). Εκτός από την αρχιτεκτονική έχει και πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα στον κινηματογράφο και τη φωτογραφία. Μικρού μήκους ταινίες του έχουν διακριθεί σε εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ και διαγωνισμούς (7 διακρίσεις).
Ο Σταύρος Δενδρινός είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΔΠΘ και διδάσκει μαθήματα αρχιτεκτονικού και αστικού σχεδιασμού. Για μία τριετία έχει διατελέσει Διευθυντής Προγράμματος Σπουδών και Senior Lecturer στο BA(Hons)Interior Architecture and Design και στο BA(Hons)Landscape Design του Writtle College του Πανεπιστημίου του Essex, κριτής διδακτορικών και διπλωματικών εργασιών σε πανεπιστήμια όπως τα: UCL Bartlett, Central Saint Martin’s,Westminster,κ.α. Διετέλεσε ακόμη και Εξεταστής προγράμματος Σπουδών για το BA(Hons)Interior Architecture and Design και BA(Hons) Architectural Design του πανεπιστημίου του Herdforshire καθώς και επισκέπτης καθηγητής στο University of the Arts London,Creative Computing Institute με πλούσιο ερευνητικό έργο και όπου οργάνωσε δύο εργαστήρια για τη χρήση των AR,VR,MR στην δημιουργία δια-δραστικών αφηγημάτων σχετικά με τον πολιτισμό και την πόλη για την τόνωση της κοινωνικής συνοχής. Είναι ενεργός επαγγελματικά από το 1993 στην Ελλάδα με πλήθος ιδιωτικών και δημόσιων έργων και για τέσσερα χρόνια διευθυντής της Εταιρείας Νeubau Architects με έδρα το Cambridge καθώς και μέλος της R.Ι.Β.Α. (Royal Institute of British Architects) και της Η.Ε.Α.(Higher Education Academy) Είναι κάτοχος Διπλώματος Αρχιτέκτoνα Μηχανικού Ε.Μ.Π. και έχει εκπονήσει τη Διδακτορική του Διατριβή στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ε.Μ.Π. με αντικείμενο τη μετάβαση ως στοιχείο αντιληπτικής άρθρωσης της αρχιτεκτονικής δομής. Από το 2000 διδάσκει με αυτοδύναμη διδασκαλία ως συμβασιούχος Λέκτορας και επίκουρος στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Δ.Π.Θ., ενώ το 2016 εκλέχθηκε στη βαθμίδα του Αν. Καθηγητή στο αντικείμενο των αρχιτεκτονικών Συνθέσεων. Έχει λάβει μέρος σε διεθνείς και πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς στους οποίους έχει αποσπάσει σειρά διακρίσεων, μεταξύ των οποίων 1 (ένα) Πρώτο Βραβείο. Με το αρχιτεκτονικό του έργο έχει συμμετάσχει σε δεκαοκτώ (20) εκθέσεις αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο Παναγιώτης Γούλιαρης είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός Α.Π.Θ. (2001), κάτοχος Μ.Δ.Ε. του Ε.Μ.Π. «Αρχιτεκτονική – Σχεδιασμός του Χώρου» (2003) και διδάκτορας της Σχολής Αρχιτεκτόνων Ε.Μ.Π. (2018). Το 2023 εκλέχθηκε Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Δ.Π.Θ. με γνωστικό αντικείμενο: «Αρχιτεκτονικές Συνθέσεις – Ειδική Κτιριολογία». Διδάσκει σε Εργαστήρια Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων, στο Εργαστήριο του Αστικού Σχεδιασμού και στο μάθημα της Φωτογραφικής Σύνθεσης. Στο παρελθόν έχει διδάξει Αρχιτεκτονική Σύνθεση, Αστικό Σχεδιασμό, Αρχιτεκτονική και Τοπίο, Οικοδομική, Οπτικοακουστικές Τέχνες και Τεχνολογία Περιβαλλοντικού Ελέγχου στο Δ.Π.Θ. Έχει διδάξει Αρχιτεκτονική Σύνθεση, Ιστορία-Θεωρία Αρχιτεκτονικής και Φωτογραφία στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο. Είναι ενεργός επαγγελματικά από το 2001 με πλήθος ιδιωτικών και δημόσιων έργων. Έχει πάρει μέρος σε Πανελλήνιους και Διεθνείς Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς έχοντας επιτύχει διακρίσεις. Έχει πάρει μέρος σε συνέδρια καθώς και σε Workshops αρχιτεκτονικής. Έχει διδάξει φωτογραφία στο Δήμο Περιστερίου, σε Εργαστήρια Τέχνης στην Αγία Παρασκευή καθώς και σε Εργαστήριο Φωτογραφίας που διοργάνωνε στο Θησείο. Εκτός από την αρχιτεκτονική έχει πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα στη φωτογραφία. Στο παρελθόν έχει συνάψει σύμβαση έργου με τη Β’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων με αντικείμενο την αρχιτεκτονική υποστήριξη της μουσειολογικής – μουσειογραφικής μελέτης του έργου: «Επανέκθεση Αρχαιολογικού Μουσείου Αρτέμιδος στη Βραυρώνα Αττικής». Η μελέτη εγκρίθηκε από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Στη συνέχεια προσελήφθη με σύμβαση ορισμένου χρόνου από το Υπουργείο Πολιτισμού με αντικείμενο την «Επίβλεψη των Εργασιών στο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Βραυρώνας» στα πλαίσια της Επανέκθεσής του.
Η Μαρία-Στυλιανή Βουτετάκη είναι Επίκουρος Καθηγήτρια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΔΠΘ από το 2019. Είναι Πολιτικός Μηχανικός Δ.Π.Θ. (2002), κάτοχος Μ.Δ.Ε. «Νέα Υλικά και Τεχνολογίες στο Σχεδιασμό Έργων από Ωπλισμένο Σκυρόδεμα», με κατεύθυνση σπουδών: «Τεχνολογία Σκυροδέματος και Επισκευές Δομικών Έργων». (2003), και Διδάκτορας Πολυτεχνείου Κρήτης (2009) με τίτλο: «Εντοπισμός και επιδιόρθωση βλάβης σε δομικά στοιχεία με τη χρήση “ευφυών” υλικών». Στο παρελθόν έχει διδάξει στο Πολυτεχνείο Κρήτης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, Μηχανικών Περιβάλλοντος και Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης. Επίσης στα Τμήματα Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος της Πολυτεχνικής Σχολής του ΔΠΘ. Μαθήματα όπως Στατικής, Μηχανική των Υλικών, Ανάλυση Κατασκευών και Οπλισμένο Σκυρόδεμα, Αρχιτεκτονική Τεχνολογία. Πλέον διδάσκει τα μαθήματα της Δομικής Επιστήμης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών τα οποία αφορούν επιπλέον με τα προηγούμενα Μεταλλικές Κατασκευές, και Φέροντας Οργανισμός – Παθολογία Κατασκευών. Το λοιπό συγγραφικό και ερευνητικό της έργο έχει δημοσιευτεί σε πρακτικά εθνικών και διεθνών συνεδρίων (23) και διεθνή έγκριτα επιστημονικά περιοδικά (17). Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα (5) κατά τη διάρκεια εκπόνησης του διδακτορικού, ως μεταδιδάκτορας και ώς μέλος ΔΕΠ. Από το 2017 είναι κριτής σε (22) διεθνή έγκριτα επιστημονικά περιοδικά. Ακόμα, από το 2016 παρέχει επικουρικό διδακτικό έργο στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών “Περιβαλλοντική Μηχανική και Επιστήμη” στα πλαίσια του μαθήματος «Περιβαλλοντική αξιολόγηση κατασκευών – Υλικά φιλικά προς το περιβάλλον» με δύο διαλέξεις το εαρινό εξάμηνο με θέματα: «Κύκλος Ζωής Οπλισμένου Σκυροδέματος» και «Κριτήρια επιλογής δομικών τεχνολογιών για τη δημιουργία, την προστασία και την εναρμόνιση των κτιριακών έργων στο περιβάλλον και η επίδρασή τους στον κύκλο ζωής τους». Το 2020 και κατά την διάρκεια της πανδημίας του Covid ορίστηκε υπεύθυνη καθηγήτρια για την λειτουργία εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης του ΤΑΜ.